BELLADONNA | CUT

BELLADONNA | CUT

lalinw`

"ครับ เธอเป็นของพี่ แค่เพียงคนเดียว"

คืนนี้ของพวกเขาจะร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ

มือใหญ่ตะปบเข้าที่สะโพกกลมกลึง เช่นเดียวกับคนตัวเล็กที่บดเบียดบั้นท้ายไปกับส่วนแข็งขืนกลางลำตัวของอีกฝ่าย เคนเนธขบกรามอย่างทรมาน ก่อนจะเกี่ยวกางเกงผ้าแพรตัวบางลง

เนื้อผิวละเอียดนุ่มมือให้สัมผัสที่เพลินเสียจนเขาละมือออกมาไม่ได้ ต้นขาขาวเนียนปรากฏอยู่ในสายตาของเขา เคนเนธพลิกตัวคนที่นั่งอยู่บนตักลงนอนพร้อมกับร่างของเขาที่คร่อมอีกคนเอาไว้ สายตาราวกับหมาป่าทอดมองเรือนร่างขาวผ่องด้วยความหื่นกระหาย และเคนเนธก็สามารถฉีกร่างของเขาได้เป็นชิ้นๆแค่สัมผัสเพียงแผ่วเบา

"อ— อ๊า"

เสียงหวานครวญครางเมื่อมือหนาเลื่อนมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของตน เคนเนธก้มลงป้อนรสจูบจนร่างเล็กมัวเมา

"อย่ากัดปากตัวเอง"

"อื้อ เราไม่— อ๊ะ"

นิ้วหัวแม่มือถูกส่งมาไล้ริมฝีปากอิ่มเบาๆ ฮันนาฮ์ยอมเปิดปากออกก่อนลิ้นร้อนจะแลบออก ความอุ่นร้อนที่สัมผัสปลายนิ้วยิ่งทำให้เคนเนธร้อนจนแทบจะปะทุ ความอึดอัดก่อตัวขึ้นสูงจนเขาเริ่มทนไม่ไหว

"อ่าห์ ฮันนาฮ์"

เคนเนธถอดเสื้อยืดออก ตามด้วยเข็มขัดที่ถูกปลดในเวลาต่อมา แก่นกายใหญ่ที่พองตัวนั้นทำให้แก้มทั้งสองข้างของฮันนาฮ์ร้อนเห่อ เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น หากก็ไม่สามารถปกปิดใบหน้าที่แดงซ่านไปถึงใบหู

"อืมห์ ที่รัก"

"ค— เคนเนธ ฮ่ะ อ๊า"

ความเป็นชายที่ค่อยๆสอดเข้าไปนั้นส่งผลให้ร่างเล็กเผลอเกร็งตัว ชายหนุ่มลูบต้นขาอีกคนเบาๆเพื่อให้ผ่อนคลาย ก่อนเขาจะกระแทกเข้าไปจนมิดลำ

"อ๊า!"

อกบางแอ่นขึ้นจนตัวลอยไม่ติดเตียง ฮันนาฮ์กัดปากแน่นเมื่อช่องทางคับแคบของตนถูกสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้ามาจนร้าวไปทั้งตัว หากความเจ็บปวดก็ไม่ได้อยู่กับเขานานนัก เมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับตัวช้าๆจนเกิดเป็นความคุ้นชิน

"ท่าน อ๊ะ อ่า"

"เรียกชื่อพี่ คนดี"

"เคนเนธ อื้อ เคนเนธ"

พร่ำเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างไร้สติ สมองของเขาไม่สามารถสั่งการอะไรได้อีกเมื่อถูกความเสียวซ่านเล่นงานจนร่างกายสั่นคลอน มือเล็กรั้งท้ายทอยอีกฝ่ายลงมารับจูบแม้ส่วนล่างจะยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง เคนเนธขบเม้มริมฝีปากคนใต้ล่างอย่างเอาแต่ใจ กัดและดูดราวกับจะกลืนกินมันลงไปให้ได้

ช่ำชอง ว่องไว และดุดัน

"อ๊ะ มัน— ลึกเกินไป อื้อ!"

"กลืนกินพี่ลงไปให้มากกว่านี้ ที่รัก"

เขากระซิบข้างใบหูอีกคน เส้นผมที่พลิ้วสะบัดไปตามแรงกระแทกของเขาถูกเคนเนธทัดเอาไว้เบาๆ จมูกโด่งซุกไซร้ไปทั่วลำคอขาว หากแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นรอยจ้ำสีแดงจนแทบไม่เหลือพื้นที่ว่าง กลิ่นหอมราวกับดอกไม้ในป่าลึกชวนให้เขาลุ่มหลงอย่างไม่สามารถหลบหนีมาจากหลุมนั้นได้

"ท— ท่าน เราจะ อ๊า"

ฮันนาฮ์ตวัดแขนโอบรัดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ก่อนพวกเขาจะเดินทางไปถึงฝั่งฝัน ร่างกายกระตุกเกร็งพร้อมกับของเหลวขาวขุ่นที่เปรอะไปทั่วหน้าท้องแกร่งและล้นช่องทางจนเปื้อนขาเนียน

"พี่เป็นของเธอ ฮันนาฮ์"

ร่างเล็กวาดยิ้มขึ้นมาบางเบา แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้น ไม่มีใครรู้เลยว่าหนามแหลมคมที่โอบล้อมหัวใจของเขา กำลังทิ่มแทงจนเกิดเป็นแผลเหวอะไปทั่วทั้งดวง

กลับไปต่อที่บทความนะคะ